W widowisku przygotowanym przez Muzeum Oręża Polskiego wzięło udział ponad 270 rekonstruktorów historycznych i statystów. Na plażę wjechały transportery opancerzone, czołgi i działa. Spektakl pozwolił publiczności na przeżycie kluczowych momentów walk o Kołobrzeg, tworząc niepowtarzalny teatr historyczny, wzbogacony o efekty pirotechniczne. Godzinna rekonstrukcja przedstawiła w skrócie przebieg walk, zakończonych zdobyciem miasta przez Polaków i zaślubiny z morzem. Na plaży zlokalizowano także polowe muzeum, w którym bliżej można było zapoznać się ze sprzętem i umundurowaniem. – To było niezwykłe! Nawet pogoda – padający deszcz i wiatr – potęgowały doświadczenie tego, jak to mogło wyglądać 79 lat temu – przyznaje bardzo zmarznięty, choć pełen emocji jeden z widzów plenerowego spektaklu historycznego.

Między 7 a 18 marca 1945 roku trzy dywizje 1 Armii Wojska Polskiego szturmowały niewielkie, nadmorskie miasto. Bój o Kołobrzeg stał się symbolem niemieckiego oporu na Pomorzu i był jedną z najkrwawszych bitew stoczonych przez Wojsko Polskie w trakcie II wojny światowej. Rekonstruktorzy, jak w pigułce, opowiedzieli o zbierających się na plaży i czekających na ewakuację obrońcach Festung Kolberg, a także o natarciu polskich pododdziałów w nadmorskiej dzielnicy, które złamały początkowy opór obrońców i ostatecznie dokonały zaślubin z polskim morzem. Całość widowiska opatrzona była komentarzem historycznym, który pozwalał widzom nie tylko cieszyć się rozgrywającymi się przed ich oczami scenami, ale też pogłębiać wiedzę dotyczącą tego, co do historii przeszło pod nazwą walk o Kołobrzeg. Akt zaślubin z Bałtykiem odtworzyli również w poniedziałkowe przedpołudnie 18 marca młodzi adepci z Oddziałów Ligi Morskiej i Rzecznej, a wieczorem przez miasto przeszedł Marsz Pamięci. Na cmentarzu wojennym poległym w krwawych walkach o Festung Kolberg został oddany hołd salwą armatnią.

Z myślą o przywracaniu pamięci o polskich żołnierzach walczących o polskość Kołobrzegu, Muzeum Oręża Polskiego realizuje specjalny projekt. Kompletuje i porządkuje posiadane już informacje, poszukuje też zdjęć, dokumentów, listów i pamiątek po bohaterach. Na apel odpowiadają już pierwsze rodziny, które rozsiane są po całym świecie.

Uroczystości rocznicowe zaowocowały także wzbogaceniem się muzeum o nowe zbiory dotyczące walk o miasto. Licząca dzisiaj 98 lat kpt. Stanisława Czekajło ofiarowała placówce pamiątki swoje i jej nieżyjącej już siostry (Elżbiety Buda z domu Czekajło). Obie siostry deportowane ze Lwowa na Syberię przeszły cały szlak bojowy jako żołnierze 1 Armii Wojska Polskiego z Syberii do Berlina. Obie były telegrafistkami i wojnę zakończyły w stopniu podoficerskim.